Si Stanley Rodriguez, miyembro ng Kumeyaay Santa Ysabel Band ng Iipay Nation ay isang tagapagturo, guro ng wika, at mang-aawit ng tribo. Siya ay isang tagapagtaguyod para sa kultura at tradisyon ng kanyang komunidad at naglilingkod sa ilang mga tungkulin sa pagpapayo at pagtuturo sa mga komunidad ng San Diego at Katutubong Kumeyaay. Hawak niya ang nahalal na posisyon ng mambabatas para sa Santa Ysabel Tribe ng Iipay Nation. Si Stanley ay isang beterano ng US Navy, may MA sa Human Behavior na nagtrabaho bilang Drug and Alcohol Abuse Counselor at ngayon ay nagtuturo ng full time, na katatapos lang ng kanyang PhD sa Higher Education mula sa UCSD.

Natutunan ni Stan Rodriguez mula sa kanyang Lola at iba pang Kumeyaay Elder ang mga pamamaraan at kultura. Si Rodriguez ay nakaupo sa lupon ng isang grupo na ang pananaw ay palakasin ang wika at kultural na pagbabagong-buhay, na kilala bilang ang Advocates for Indigenous California Language Survival. Nagtuturo si Rodriguez ng mga klase ng wikang Kumeyaay sa Kumeyaay Community College sa Sycuan Reservation mula noong 2000. Bukas ang kolehiyo sa mga Katutubo at hindi Katutubong mga mag-aaral. Ginagawa ito ni Rodriguez sa pagsisikap na dalhin ang kultura ng Katutubong Amerikano sa sinumang gustong matuto. Nagturo siya ng mga workshop sa Northwest Indian Language Institute, at suportado siya ng Alliance for California Traditional Arts sa kanyang mga pagsisikap na matutunan ang mga tradisyunal na siklo ng kanta, tulad ng Wild Cat, mula sa mga master artist. Regular na gumaganap at nagbibigay si Rodriguez ng mga demonstrasyon ng mga awiting pantribo, laro, tradisyonal na paggawa ng kasangkapan, at pagbuo ng istraktura.

Si Shirley Kazuyo Muramoto, guro at performer sa Japanese koto na nakabase sa Oakland, CA, ay lumaki na nakikinig at natutong tumugtog mula sa kanyang ina na isa ring guro ng koto.

Natanggap ni Shirley ang kanyang mga kredensyal sa pagtuturo ng Shihan koto na may mga parangal na Yushusho (top score), at mga kredensyal ng DaiShihan mula sa Chikushi Kai sa Japan. Si Shirley ay gumanap at nagturo ng koto sa loob ng mahigit 60 taon. Pinapalawak ang repertoire ng tradisyonal na musikang koto sa pamamagitan ng mga pakikipagtulungan, pag-aayos at komposisyon, ginagampanan ni Shirley ang koto sa iba't ibang istilo at genre. Sinaliksik ni Shirley ang mga tradisyonal na sining ng pagtatanghal ng Hapon sa mga kampong konsentrasyon ng Amerika sa World War II. Noong 2012, nakatanggap ang kanyang proyekto ng National Park Service, Japanese American Confinement Sites grant para gawing dokumentaryong pelikula ang kanyang mga dekada na mahabang pananaliksik, "Hidden Legacy: Japanese Traditional Performance Arts in the World War II Internment Camps (2014)." Ang pelikula ay ipinalabas sa mga pampublikong istasyon ng TV at PBS sa US at ipinalabas sa mga unibersidad sa buong mundo.

Si Shirley ay napabilang sa Bunka (Japanese cultural arts) Hall of Fame noong 2012, at nagsanay ng 4 na advanced na mga mag-aaral sa kadalubhasaan sa pamamagitan ng Apprenticeship Program mula sa The Alliance for California Traditional Arts. Bilang bahagi ng programang Golden State of Song na pinangangasiwaan ng Freight and Salvage, tinuturuan ni Shirley ang mga 4th graders sa Berkeley Unified School District tungkol sa kasaysayan at musika ng WWII American internment camp. Mula noong 2023, nagtuturo si Shirley ng summer program koto class sa Morikami Museum and Gardens sa Florida sa mga mag-aaral na kabataan hanggang sa matanda.

Ang salaysay na nagmula sa 120,000+ Japanese at Japanese American na nakakulong sa WWII American concentration camp ay ang mga Japanese American ay hindi itinuturing na "American" kahit na sila ay ipinanganak dito. Ang resulta ay ang pagputol ng mga kultural na gawi upang mabilis na maipasok sa buhay ng mga Amerikano. Ikinahihiya nila na hindi sila pinagkakatiwalaan ng mga tao dahil lamang sila sa pamana ng Hapon. Dahil dito, kakaunti na lang sa amin ang natitira sa mga cultural practitioners ng Japanese arts. Kailangang magsikap ang mga tradisyunal na artista na panatilihing buhay ang sining sa ating mga komunidad. Ito ay bahagi ng ating pagkakakilanlan, upang maunawaan kung sino tayo.

Si Roy Hirabayashi, co-founder ng San Jose Taiko (SJT) noong 1973, ay nagdiwang kamakailan ng 50 taon ng pagbubuo at pagtugtog ng taiko at ng shinobue (Japanese drum at bamboo flute). Para sa mga taon ng pagbuo ng komunidad sa pamamagitan ng SJT, siya at ang kanyang asawa, si PJ, ay ginawaran ng 2011 National Endowment of the Arts National Heritage Fellowship. Natanggap din ni Roy ang SV Creates Legacy Laureate, San Jose Arts Commission Cornerstone of the Arts, at naging mentor sa Alliance for California Traditional Arts Master Program. Noong 2017, nagtanghal siya sa Smithsonian Folklife Festival at sa Library of Congress Noontime Series at patuloy na gumaganap at nagsasagawa ng mga workshop sa buong mundo.

Ang impluwensya ni Roy ay umaabot nang higit pa sa kanyang lokal na komunidad. Siya ay isang iginagalang na pigura sa pambansang komunidad ng sining, na nagsilbi sa mga lupon para sa Western Arts Alliance, Japantown Community Congress of San Jose, School of Arts & Culture sa Mexican Heritage Plaza, at SVCreates. Bilang isang founding member ng 1st ACT Silicon Valley, ang Multicultural Arts Leadership Institute, at ang Taiko Community Alliance, nag-iwan siya ng hindi matanggal na marka sa arts landscape. Siya ay kasalukuyang nasa California Arts Council. Ang kanyang pamumuno ay kinilala sa American Leadership Forum Silicon Valley John W. Gardner Leadership Award at sa 2017 US-Japan Council Japanese American Leadership Delegation. Noong 2023, natanggap niya ang California Arts Council Legacy Individual Artist Fellowship, at ipinagkaloob sa kanya ng gobyerno ng Japan ang prestihiyosong Order of the Rising Sun with Gold and Silver Rays, isang testamento sa kanyang global na epekto.

Si PJ Hirabayashi ay isang pioneer ng North American taiko movement. Siya ay isang practitioner, guro, performer, at tagadala ng kultura ng Taiko, ang Japanese drum. Siya ang Artistic Director Emeritus at isang orihinal na gumaganap na miyembro ng San José Taiko, ang ikatlong grupo ng taiko na nabuo sa US noong 1973. Ang kanyang tahanan ay nasa San José Japantown sa mga unceded na lupain ng Muwekma Ohlone. Ito ay isa sa huling tatlong natitirang makasaysayang Japantown sa US na yumakap sa taiko bilang isang kultural na pagpapahayag ng komunidad. Si PJ ay isang community-builder at isang katalista sa pagpapalakas ng visibility, preserbasyon, at sigla ng San José Japantown.

Ang kanyang signature composition na "Ei Ja Nai Ka" ay ginaganap sa buong mundo; ginugunita nito ang buhay imigrante sa pamamagitan ng taiko drumming, sayaw, at kanta. Noong 2008, itinatag niya ang "TaikoPeace", isang kilusan upang maikalat ang kinetic energy, spiritual vibration, at purong kagalakan ng Japanese taiko drumming upang magbigay ng inspirasyon sa positibong pagbabago sa lipunan at mapayapang mundo. Ang “Peace” ay ang kanyang acronym para sa “Partnerships, Empathy, And Creative Empowerment”.

Ibinahagi ni PJ ang kanyang trabaho at hilig sa taiko sa kanyang asawang si Roy Hirabayashi. Noong 2023, ipinagdiwang nila ang kanilang 50-taong milestone para sa kanilang gawaing taiko. Sama-sama, pinarangalan sila para sa kanilang dedikasyon at pamumuno sa sining sa pagtanggap ng mga parangal sa panghabambuhay na tagumpay: "Artist Legacy Laureate" mula sa Silicon Valley Creates, "Cornerstone of the Arts" mula sa City of San José, at ang "National Heritage Fellowship for Traditional and Folk Arts” mula sa National Endowment for the Arts.

Bilang mga artista ng Taproot, mabubuhay tayo sa pamamagitan ng pagpapahayag ng kultura at masigla, pagbabagong enerhiya ng Taiko upang alalahanin at ipasa ang kasaysayan, kaalaman, at karunungan ng ating mga ninuno (katutubo at diasporic) sa mga susunod na henerasyon na may mga pagpapahalaga ng paggalang, pagpapakumbaba, integridad , tiyaga, empatiya, at pasasalamat. Paunlarin ang kagalingan, personal/kolektibong empowerment, koneksyon, at komunidad. At suportahan ang kapangyarihan ng ating mga kultural na sining na magsama-sama sa diwa ng pagdiriwang at pagpapagaling ng ating sangkatauhan at lugar ng Being at para sa kapwa paglikha ng isang malusog na planeta at mundo.

Sina Ofelia Esparza, at ang kanyang anak na babae na si Rosanna Esparza Ahrens, ay kumakatawan sa anim at pitong henerasyon ng mga gumagawa ng altar, o “altristas” mula sa kanilang ina, na lahat ay ipinanganak at lumaki sa parehong bayan na tinatawag na, Huanimaro, Guanajuato, Mexico. Ang mga lola ay sina Martina Rodriguez (b.1784), Anastacia Morado (b.1800), Luz Mendoza (b.1832), Hipolita Tinoco “Mama Pola”(b.1857), Matilde Tinoco (b.1869), Maria Salud Garcia (b.1886), at, Guadalupe Salazar “Mama Lupe” (b.1904).

Si Mama Pola, ang dakilang lola ni Ofelia ay ang tagapagdala ng kultura na nagbigay ng kanyang kaalaman sa paggawa ng pagkain, pagpaparangal sa mga ninuno at katutubong pagdiriwang ng araw ng kapistahan kasama ang tatlong henerasyon ng kanyang mga apo, ang huli ay si Mama Lupe, na siya namang nagdala ng kanyang kultura. sa US sa pamamagitan ng Chicago, IL. (1921), pagkatapos ay East Los Angeles, CA (1930). Si Mama Lupe ay naging tagapagdala ng kultura para sa mga sumunod na henerasyon at bagama't hindi niya tinawag ang kanyang sarili na isang artista, ang kanyang debosyon sa kanyang pamilya at kultura ay ang kanyang anyo ng sining, na ipinakita sa pamamagitan ng kanyang mapamaraang "paggawa," mula sa la cocina hanggang sa la ofrenda (ang kusina hanggang sa altar. ). Itinuro niya sa kanyang anak na babae, Ofelia (b.1932), na ang kanyang pagsasanay ay lumampas sa debosyon; ito ay isang obligasyon na alalahanin ang mga ninuno. Nagturo si Mama Lupe sa pamamagitan ng kanyang pagkukuwento, sa panahon ng paghahanda ng pagkain o paggawa ng papel para sa iba't ibang araw ng kapistahan, habang nagbibigay ng masusing tagubilin kung paano magplano, magtipon, at magdeklara ng isang espasyo bilang sagrado.

Si Ofelia ay isang mausisa na estudyante na sumisipsip ng lahat ng itinuro sa kanya at ipinasa ang kanyang kaalaman, sa kanyang pamilya at higit pa - ang kanyang minamahal na komunidad sa East LA. Si Rosanna ay isa ring unang saksi sa lakas at mga turo ni Mama Lupe. Kinuha na niya ang mantle ng tagagawa ng altar, na ipinagpapatuloy ang tradisyon sa mga susunod na henerasyon. Ang duo ay nagtutulungan sa nakalipas na 20 taon at si Rosanna ay isa na ngayong Master altar maker na itinalaga ng kanyang komunidad.

Kinikilala ng Being Taproot Fellows na ang gawaing ginagawa namin bilang mga gumagawa ng altar ay lumikha ng isang groundswell ng koneksyon at kuryusidad tungkol sa paggalang sa ninuno at kalikasan sa komunidad at higit pa. Kinikilala ng pagkilalang ito na ang sama-samang pag-alala at kolektibong pagdadalamhati ay isang mahalagang kasanayan na nagpapalalim sa ating pag-unawa sa ating magkakaibang mga katutubong pagkakakilanlan na may pangkalahatang kahalagahan dahil sa ating pagkakamag-anak sa kosmos.

Si Meklit Hadero ay isang Ethiopian-born, San Francisco-based vocalist, composer, cultural strategist at dating refugee, na kilala sa kanyang electric performances at masiglang kultural na aktibismo. Naabot ng kanyang Ethio-Jazz na musika ang tuktok ng mga chart ng musika sa mundo sa buong US at Europe at itinampok ng New York Times, BBC, NPR, CNN, San Francisco Chronicle, at marami pa. Ang pinakabagong EP ni Meklit, ang Ethio Blue, ay inilabas nitong nakaraang Marso. Nagtanghal siya sa apat na kontinente, at isang pangalan ng pamilya sa kanyang sariling bansa sa Ethiopia, kung saan ang kanyang mga music video ay ipinapalabas araw-araw sa pambansang telebisyon.

Sinasakyan ni Meklit ang kanyang malikhaing kasanayan sa kanyang pagkahilig sa aktibismo sa kultura. Siya ang dating Chief of Program sa YBCA (2020-2022), dating co-director ng Red Poppy Art House, co-founder ng Nile Project, at isang tampok na boses sa theme song ng UN Women. Si Meklit ay nagbigay ng mga pag-uusap sa maraming TED Stage, sa UN, at sa National Geographic Storytellers Summit.

Si Meklit ay isang National Geographic Explorer, at isang TED Sr. Fellow, at nakipagtulungan sa mga kilalang musikero sa mundo, tulad ng Kronos Quartet, Andrew Bird, Preservation Hall Jazz Band, at ang maalamat na tagapagtatag ng funk music, si Pee Wee Eliis. Si Meklit ay host at co-founder ng Movement, isang podcast, radio series at live na palabas na nagpapasigla sa mga kanta at kwento ng mga imigranteng musikero, na ipinapalabas sa halos 3 milyong tagapakinig bilang isang pambansang syndicated na tampok sa PRX's The World. Ang limang taong gulang na anak ni Meklit ay isa sa kanyang pinakadakilang inspirasyon sa musika.

Ang pagiging Taproot Artist ay isang hindi kapani-paniwalang suporta, na labis kong ipinagpapasalamat. Pinahahalagahan ko *lalo na* ang katotohanan na ito ay pangkalahatang suporta sa pagpapatakbo, at napakaraming pangangalaga at pagiging sensitibo sa kultura ang napunta sa bawat hakbang ng pagdidisenyo ng programa. Ang fellowship na ito ay nakabatay sa pagtitiwala sa mga artista na nasa isang panghabambuhay na landas upang gawin ang trabaho na namumulaklak mula sa pagsasanay sa komunidad. Nararamdaman namin ito. Ako rin ay nasasabik na magkaroon ng pagkakataon na higit na mamuhunan sa aking komunidad sa pamamagitan ng pakikisamang ito.